آدمی توی زندگی همیشه طالب تغییر وتحوله موندن در یک حالت ووضعیت آدم را کسل میکنه بااینکه هر تغییری برای خودش سختیهایی داره ، همه این سختیها را به جون میخرند که شاید وضعیت بعدی بهتر از وضعیت کنونی باشه .

زندگی ما مثل یک قطار در حال حرکته قطاری که در هر ایستگاه تعدادی مسافر سوار ویا پیاده میشن وباز به حرکتش ادامه میده تا ایستگاه بعد ،شاید عبور از بعضی ایستگاهها چندین سال طول بکشه ولی به امید اینکه ایستگاه بعد ،ایستگاه بهتری باشه همه خستگی طول مسیر را تحمل میکنیم

به گذشته که فکر میکنم میبینم بعضی تغییرات برام پررنگتر بودند بطوریکه هنوزهم با گذشت سالها خاطراتشون توی ذهنم باقی مونده ،البته همه این تغییرات خوشایند نبوده ولی بنحو چشمگیری بخشی از زندگی چندین ساله من را شامل شده اند.بعضی از ماها تاب وتحمل سختیهای ناشی ازتغییرات را نداریم ،ترس ووحشت ازآینده ما را دچار شک وتردید میکنه.شاید ماندن برای یک مدت طولانی در یک وضعیت ثابت باعث تضعیف در روحیه تغییر وضعیت ماشده ،شاید!

خیلی وقته که اینجا چیزی ننوشته ام امروز که داشتم نوشته هام را نگاه میکردم دیدم تاریخ آخرین نوشته ام تقریبا مربوط به چهار ماه پیشه یعنی 21 مرداد!!! فکر کنم تا حالا این همه تاخیر نداشتم البته بخشی از این تاخیر تقصیر سهراب عزیزچون چند وقتیه که وبلاگش دچار مشکلی شده وچون بخش نظرات من به وبلاگ او لینک شده یه جورهایی وبلاگ منم مشکل دار شده بود ، به ناچارامروز لینک وبلاگم را از وبلاگش جدا کردم(حالا شاید مشکل وبلاگش را حل کنه) تا بتوانم یه خبری از زنده بودن بدم.یکی دوهفته پیش با یکی از دوستان رفتیم کوهنوردی البته نه کوه مورد علاقه من، رفتیم تا ایستگاه 2ولنجک کلی به خودم امیدوار شدم چون حدودا یکسال شاید هم بیشتر بود که کوه نرفته بودم ولی خوب بعدازظهر اون روز مثل آدم آهنی راه میرفتم .

مدتها بود دوست داشتم برم این شهرک سینمایی (غزالی) را ببینم ولی قسمت نمیشد تا اینکه بالاخره یه جمعه موفق شدیم با سهراب بریم آنجا ،جای خیلی قشنگیه وواقعا ارزش دیدن را داره .دیدن تهران قدیم کوچه ها وخونه های کاه گلی ،ماشینهای قدیمی، آدم را میبره به سالهای قبل، سالهایی که بزرگترها از تهرون تعریف میکنند وما از دیدن آن محروم بودیم اینجا تقریبا میشه همان حال وهوا را دید.البته این شهرک به مراقبت بیشتری نیاز داره متاسفانه بعد ازساخت هرفیلم یا سریال این شهرک با وجود داشتن مراجعه کننده برای بازید به امان خدارها میشه تا ساخت فیلم بعدی ،تنها جایی که تقریبا تمیزه همان خیابان اصلیه که گراند هتل ویک عکاسخانه در آنجا قرار داره بد نیست اگه گذرتون اونورها افتاد یه عکس هم با سبک وسیاق همان روزها برای یادگاری بندازید.