یکشنبه، اردیبهشت ۱۵، ۱۳۸۷

مناجات

زندگی برگ بودن در مسیر باد نیست امتحان ریشه هاست
ریشه هم هرگز اسیر باد نیست
زندگی چون پیچکیست
انتهایش می رسد پیش خدا

هيچ چيز براي خدا غير ممکن نيست
و.......دعا جاده ایست که انسان را به خالق خویش متصل می کند

خدایا
ما را به جرعه ای از عشق مهمان کن و برقی از منزل لیلی بدرخشان تا خرمن وجودمان را خاکستر کند

خدایا
ما را مالک برترین ثروت،یعنی همه نخواستنیها قرار ده

خدایا
میان دست کوتاه همت ما و خرمای نخل معرفت، نسبتی برقرار کن تا بیش از این در تنگنای جهالت نمانیم

خدایا
در این زمان که هرکس دین را با زبان نفس خودش تفسیر می کند و هر چه را غیر از آن کفر می شمرد
حقیقت دینت را و دین حقیقیت را بر ما آشکار کن


ای پناهگاه من به هنگام پریشانی و اضطرار
دلی که سایه از دستهای تو دارد و جانی که در آغوش تو می زید،هرگز پریشان نمی شود
خاطر پریشان ما را به دستهای خودت جمع کن

خدایا
من به سجود مستمر امواج،بر ساحل عبودیتت رشک می برم.مقام انسان را کمتر از آب و خاک مخواه

ای خدای کعبه
ما را از خودمان تهی و آکنده از حضور خودت کن

خدایا
اگر آنان که به تو پشت کرده اند، نگاه مهر آمیز تو را می دیدند، بی شک،از اشتیاق،قالب تهی می کردند.نگاه سرشار از لطفت را کماکان بدرقه راهشان قرارده و میل به رجعت را در وجودشان تقویت کن

خدایا
نعمتهای مغفول را با ستاندن، یاد آوری مکن



برداشتی از کتاب مناجات به قلم سید مهدی شجاعی

0 نظر:

ارسال یک نظر

اشتراک در نظرات پیام [Atom]

<< صفحهٔ اصلی