پرستو

ستاره گم شد وخورشيد سرزد

پرستوئي به بام خانه پرز د
درآن صبحم صفاي آرزوئی،
شب انديشه را رنگ سحر زد.

پرستو باشم واز دام اين خاک
گشايم پربه سوي بام افلاک
زچشم انداز بي پايان گردون،
در آويزم به دنيائي طربناک.

پرستو باشم واز بام هستي
بخوانم نغمه هاي شوق ومستي
سرودي سرکنم باخاطره شاد،
سرود عشق وآزادي پرستي.

پرستو باشم ازبامي به بامي
صفاي صبح راگويم سلامي
بهاران رابرم هرجا نويدي،
جوانان را دهم هرسو پيامي.

توهم روزي اگر پرسي زحالم
لب بامت زحال دل بنالم
وگرپروا کنم برمن نگيري
که مي ترسم زني سنگي به بالم!!

"فریدون مشیری"